Scottish National Dictionary (1700–)
Hide Quotations Hide Etymology
About this entry:
First published 1956 (SND Vol. IV).
This entry has not been updated since then but may contain minor corrections and revisions.
GLUMSE, v., n. Also glumps(e), glums(h).
I. v. “To snap at something with one's mouth; to eat greedily, to take large mouthfuls” (Jak.; Cai. 1900 E.D.D.; Sh.10, Cai.7 (glumsh) 1954).Sh. 1908 Jak. (1928):
De coo glumses.
Hence fig. to snap (at someone) (Sh. 1866 Edm. Gl., glumpse, Sh.10 1954).Sh. 1908 Jak. (1928):
He glumst at me.
II. n. A greedy bite (Jak.), a snap; an angry yelp (Sh.10 1954). Hence fig. a gruff or rude manner of speaking, a curt reply (Sh. 1866 Edm. Gl., glumse, 1914 Angus Gl., glumps).Sh. 1891 J. Burgess Rasmie's Büddie 1:
An sae, wi a glumse, an a deevil's ain glower, He spat on his lüfs, an clamb tentily ower.Sh. 1908 Jak. (1928):
He got op in a glums, he flared up at me in a rage; he ga'e a glums at me, it (the dog) gave an angry yelp at me.